Five Feet Apart (Film, 2019) - MovieMeter.nl (2024)

Trailer ziet er goed uit, mooi verhaal.

Ben ook groot fan van Haley Lu Richardson, die al positief opviel in The Edge Of Seventeen.

Dan zou ik zeker Columbus uit 2017 eens checken. 😉

Eens, sterke film Gish. Van harte aanbevolen.

Voor mij, ik heb het wel iets gehad met de ernstig zieke protagonist die opnieuw hoop en/of liefde vindt. Even los van dat het gerust ontroerend zal zijn voor wie de film gaat kijken, Hayley Lu is daar sterk genoeg voor als actrice.

Maar van platitudes slash tegeltjeswijsheden als die in de trailer, word ik nooit zo vrolijk. Beetje de ziekenhuis variant van je werkt om te leven, je leeft niet om te werken. 😛

Kijk ook Support the Girls (2018) - MovieMeter.nl. Niet de allersterkste film, maar Richardson laat een heel andere kant van zichzelf zien. De poster spreekt boekdelen 😉.

Mooie film en zeker een aanrader voor mensen die films als "The fault in our stars" wel konden wasrderen (welke wel veel beter was overigens als deze).

Het blijkt de lastste jaren dat romantische films / vriendschap films in combinatie met een (vaak terminale) ziekte, een schot in de roos blijken te zijn.

Wij hebben er aardig wat voogeschoteld gekregen.

Prima acteerwerk en een overdosis aan emotionele lading maken voor een goed evenwichtige film die prettig wegkijkt.

Mindere punten zijn de opbouw / ontplooiing van de romance en wat uitzonderlijk grote onwaarschijlijkeden richting het einde.

Toch zeker aan te raden.

Een uur lang heeft het er alle schijn van dat de oprechte en authentieke vertolking van Haley Lu Richardson en de verzorgde regie van Justin Baldoni je de tot dan toe relatief beperkte tekortkomingen in het scenario doen vergeven. Richardson is voortreffelijk als Stella, een jonge vrouw met een ziekte die het voor haar levensgevaarlijk maakt om rechtstreeks fysiek contact met anderen te hebben. In afwachting van een donor verblijft ze geruime tijd in het ziekenhuis, een inmiddels vertrouwde plek waar de zorgzame verpleegster Barb [Kimberly Hebert Gregory] er op toe ziet dat patiënten altijd minimaal 6 voet afstand houden. Stella maakt er het beste van en kan het moeilijk verkroppen dat Will [Cole Sprouse], een andere patiënt, zich niet houdt aan de dagelijkse routine die hen helpt zo gezond mogelijk te blijven. Ze besluit hem hiermee te confronteren en dat is de eerste stap naar een innige vriendschap die echter getekend wordt door hun ziekte.

In het eerste uur valt het nog wel mee met de clichés en Richardson is ronduit charmant, vooral in de videoposts waarmee ze - gewapend met wat zwartgallige humor - haar kijkers een blik geeft in haar ongewone dagelijkse leventje. De regie en de montage is bijzonder goed maar wordt regelmatig naar de knoppen geholpen door de onbegrijpelijke keuze voor allerlei stemmige popdeuntjes die je als kijker menen te moeten vertellen wat je op dat moment moet denken en voelen. Overbodig en het verstoort het dramatische potentieel dat hier zeker is. In het tweede uur gaat de soundtrack nog meer vervelen door de afgezaagde plotlijn - er is zelfs een zeer opzichtige verwijzing naar Love Story (1970) - en zakt dit helaas af naar het bedenkelijke niveau van vele soortgelijke ziekte-van-de-week-films voor tieners.

Moest niet, maar voila...

2,5 is in mijn universum iets beneden het gemiddelde, maar nog wel voldoende. Zeker geen vernietigende recensie dus, bovendien benoem ik ook de positieve elementen van de film: het spel van Richardson, de beeldregie en de montage). Misschien moet je eens mijn (overigens relatief beperkte) 0,5-recensies lezen, die zijn pas écht vernietigend (en veel leuker om te lezen 🙂)

Hm, grappig genoeg is dat voor mij hetzelfde met de 2,5*.

En idd. Ik hoefde het niet te zeggen, maar ik vond dat het wel nodig was 😉.

Film die soms op het randje balanceert ivm kiezen voor gemakkelijk sentiment, emoties en cliche matige liefdes perikelen betreffende ernstig zieke tieners. Het is niet moeilijk om met dit gegeven de kijker ontroert te krijgen. Toch komt "Five Feet Apart" hiermee weg en weet de gedurende bijna 2 uur mijn sympathie en aandacht te houden. Misschien komt dit wel door de ontwapenende en innemende rol die met name Haley Lu Richardson weet neer te zetten. De kleffe maar gelijkertijd hartverscheurende eind scene liet mij zeker niet onberoerd.

3.5*/4*

Ik heb tot nu toe enkel positieve ervaringen met Haley Lu Richardson. In deze tragikomedie speelt zij opnieuw de sterren van de hemel. Dat is maar goed ook, want de film zelf is tamelijk ongemakkelijk. Op een gegeven moment dreigt ie één groot tranendal te worden, maar regisseur Baldoni weet dat handig te voorkomen door op cruciale momenten de toeschouwer te trakteren op de aanstekelijke lach van Richardson.

Al met al een beklijvende film over een thema, waarmee ik als kijker als puntje bij paaltje komt niet graag geconfronteerd word.

“So if you're watching this, and you're able, touch him. Touch her. Life's too short to waste a second.”

Films als Five Feet Apart zijn er in overvloed. Zieke kinderen, wat romantiek, de onvermijdelijke dood die altijd op de loer ligt en uiteraard een sentimentele boodschap. Subtiel is het niet, maar gelukkig is het acteerwerk dat wel. Richardson is altijd goed, en ook Sprouse levert een sterke acteerprestatie af.

De regisseurs houden zich voor drie kwart van de film ook in qua sentimentaliteit en het is eigenlijk een zeer fijne film om naar te kijken. Jammer genoeg vergalopperen ze zich in het laatste gedeelte en leggen ze het er wel heel dik bovenop qua sentimentaliteit, en de uiteraard hoopvolle maar toch ook trieste boodschap. Je hoopt dat een regisseur eens met iets nieuws en verrassends komt, maar Five Feet Apart eindigt precies zoals je dat van te voren verwacht.

Eerst en vooral ik weet dat het erg is dit hebben, men wenst het niemand toe maar de film zelf vond ik en dat is maar mijn mening maar ik vind het te saai en te lang duren ook al deden de acteurs het best goed.

Deze film was niet echt mijn ding.

Toch knap hoe de makers een formulewerkje als dit toch sympathiek weten over te brengen. Technisch is de film prima, qua plot doet het niks bijzonders. Ja, een nieuwe ziekte. Maar in de basis is het niet anders dan de vele andere films die hieraan vooraf zijn gegaan.

Het zit hem vooral in Cole Sprouse en Haley Lu Richardson. Zij brengen een enorm charisma in de film en hebben een leuke chemie samen. De twee trekken de film daarmee makkelijk over de streep, ondanks een afgezaagd verhaaltje.

3,0*

Ik ben echt een sucker voor dit soort films.

Het verhaal is niet bijster origineel, maar de chemie tussen de 2 hoofdrolspelers zorgt er bij mij in ieder geval voor dat ze me meenemen in hun verhaal.

Toch wel ontroerd door dit verhaal.

Het is des te ontroerender wanneer een dodelijke ziekte jongeren treft die geen kans krijgen en de pijn moeten verwerken van het besef wat het leven hun had kunnen bieden maar aan hun voorbij gaat.

De makers zijn er alleszins in geslaagd emoties uit te lokken, maar naar het einde toe lijken er toch meer en meer sentimentele scènes binnen te sluipen die minder echt overkomen dan deze waarin bijvoorbeeld een uitstekende Haley Lu Richardson de dapperheid van het hoofdpersonage onderstreept met haar enthousiaste videoboodschappen.

Verrassend goede film.

Voor een film die zich 95 procent in het ziekenhuis afspeelt is dit verrassend boeiend. We volgen tieners Will en Stella die in het ziekenhuis moeten verblijven vanwege een taaislijmziekte. Stella wacht op nieuwe longen d.m.v. orgaandonatie, Will volgt een experimenteel programma waarbij hij hoopt dat het aanslaat.

Een film als deze valt of staat met het acteerwerk en de chemie tussen de hoofdrolspelers. Is dit allebei afwezig dan is het bijna altijd al een flop te noemen. Gelukkig is dat in deze film niet het geval en zien we vooral een uitblinkende Haley Lu Richardson die op imposante wijze gestalte geeft aan haar karakter.

Dat de film af en toe ontspoort om wat extra emoties op te roepen is te begrijpen, maar levert wat mij betreft wel een klein minpuntje op. Had het wat mij betreft wat puurder gelaten.

Verder is dit toch wel een aanrader, ruim voldoende!